The House of the Rising Sun

Hilton Valentine, de gitarist van de Britse rockband The Animals, heeft op 77-jarige leeftijd de reis ingezet naar de eeuwige rock’n roll velden. Hij speelde de guitar-riff die in 1964 mee "The house of the rising sun" in de versie van de Animals op de kaart zette. Dat, en die geweldige stem van Eric Burdon natuurlijk, maakte van hun interpretatie een tijdloos en wereldbekend nummer.

Ik dacht altijd dat ‘The House of the Rising Sun’, dat ‘ the ruin of many a poor boy’ betekende, over een bordeel ging. Dat zal wel te maken hebben met het typische beeld van de rode vitrine in onze contreien, of het nu aan de ZUid of langs de Kortrijkse Steenweg was. Maar helemaal zeker is dat blijkbaar niet. Sommigen theorieën beweren zelfs dat het teruggaat op een zeventiende eeuwse folksong ‘The Unfortunate Rake’ over een jonge man die syfilis oploopt. Dat blijft wel een beetje in dezelfde sfeer natuurlijk. Er bestaat ook een versie van Georgia Turner, die de ‘House of the Rising Sun Blues’ opnam voor Alan Lomax, de grote archivaris van Amerikaanse traditionele muziek. Bij haar is het huis ‘the ruin of many young girls ’ maar dat spreekt de bordeel these niet tegen, integendeel zou ik zeggen. De oudste opgenomen versie is deze van Doc Watson en Clarence Ashley uit 1933 die je hierna hoort.

De algemene teneur is in elk geval wel duidelijk. Ik vind de verklaring uit het boekje Bizarre New Orleans nog wel de leukste. Het echte huis zou op 1614 Esplanade Avenue gestaan hebben tussen 1862 and 1874 en naar de madam van het etablissement, Marianne LeSoleil Levant, genoemd zijn. Na de lockdown gaan we naar New Orleans dat is in elk geval al zeker. Als hommage aan Clarence Ashley, Georgia Turner, Hilton Valentine en alle muzikanten die dan weer op een podium gaan mogen staan.